வாழ்க்கையில் சோகமான நேரங்களையும் நீண்ட தூக்கமில்லாத இரவுகளையும் கடந்து செல்ல இசை ஒரு சிறந்த துணை. கல்லாலான மனதைக் கூட ஆற்றுப்படுத்தும் ஆற்றல் இசைக்கு உண்டு, பேருருகுண்ட வேம்பை தன் சிறு முருங்கையால் தணிக்கும் பாகனைப் போல, ஐந்து புலன்களின் புலன் மூலம், மனதின் பல்வேறு அடுக்குகளில் புதைந்து கிடக்கும் நினைவுகளை இசை, இலக்கியம் மூலம் மீட்டெடுக்கிறோம். மற்றும் தற்போதைய வாழ்க்கையில் சில சம்பவங்கள்…பள்ளித் தோழனைப் பார்க்கும் நேரம் வரும்போது சிறுவயது நினைவுகள் வெள்ளம் போல் வருபவை, சில தமிழ்த் திரைப் பாடல்கள். கேட்கும் போது காலம், உணர்வு, நிலம் என கடந்த காலம் கண் முன்னே விரிகிறது, வலி தரும் நினைவுகள் என்றால், சோகம் கூடுகிறது, இனிமையான நினைவுகள் என்றால், மனதில் மழை பொழிகிறது, மனதை மல்லிகைப்பூக்கக்கூடிய பாடல், முடியும். ‘ஏக்கம்’ நினைவுகளைக் கிளறவும். இளையராஜாவின் பிரகாசமான நிலவின் வெளிச்சத்தில் அருகில் உள்ள நட்சத்திரங்களை நாம் காணத் தவறிவிட்டோமோ என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது, விடுபட்ட பட்டியலில் அழகனா மரகதமணி, கொடிப் பறவை (ஹம்சலேகா) வேதம்பூதிது (தேவேந்திரன்) பேசும் படம் (வைத்தியநாதன்) வாழ்க்கை மாயா (கங்கை அமரன்) சிகரம். (SPP) மற்றும் பலர். இசையமைப்பாளர்களில் அழகன் படத்திற்கு மரதாதமணியின் இசை, சங்கீத ஸ்வரங்கள், ராமியும் நீயே வேயுள் நீ, சாதி மல்லி பூச்சரமே என அற்புதமான பாடல்கள் நிறைந்த இசைக் பெட்டகம். குறிப்பாக சங்கீத் ஸ்வரலாங் எஜே கக்பா என்ற பாடல், தொலைப்பேசி மற்றும் தொலைகாட்சி மூலம் கரைந்து போன கடந்த கால நினைவுகளை எழுப்புகிறது. Aaaaaaaaaaaaaaaaa இன் சொற்களற்ற கோரஸுடன் இன்னும் ஏழு எண்ணிக்கையிலான துதிப்பாடு இருக்கிறதா? என்ற கேள்வியுடன் தொடங்கும் பாடல், சிதார் கலைஞர் பண்டிட் ரவிசங்கர் மற்றும் ஷெனாய் கலைஞர் உஸ்தாத் அலி அகமது ஹுசைன் கான் ஆகியோரால் இயற்றப்பட்ட தூர்தர்ஷனின் புகழ்பெற்ற தீம் இசையுடன் முடிகிறது. எஸ்.பி.பியும், அதிகம் அறியப்படாத பாடகி சந்தியாவும் பாடிய இந்தப் பாடல் காதல், காமம், ஆச்சரியம், உற்சாகம், மகிழ்ச்சி எனப் பலவிதமான உணர்வுகளால் நிரம்பியிருக்கிறது, அதுவும் ‘என்னவோ கிதம்’ என்கிறார் எஸ்.பி.பி. குரலில், குஹிவரே பின்னர் பூமியிலிருந்து ஒரு புதிய உலகத்திற்கு சென்றார்
விடும் நாயகனின் கேள்விக்கு கதாநாயகி பதில் சொல்லும் பாணியில் எழுதப்பட்ட இந்தப் பாடல் மனதுக்கு மிகவும் நெருக்கமாக இருப்பதற்கு மற்றொரு காரணம் புலமைப்பித்தனின் எளிய வரிகள்… கான் இசையமைத்த தூர்தர்ஷனின் புகழ்பெற்ற தீம் மியூசிக் மூலம் இயற்றப்பட்டது. எஸ்.பி.பியும், அதிகம் அறியப்படாத பாடகி சந்தியாவும் பாடிய இந்தப் பாடல், காதல், காமம், ஆச்சரியம், உற்சாகம், மகிழ்ச்சி எனப் பலவிதமான உணர்வுகளால் நிரம்பியுள்ளது, மேலும் இது என்னவோ மெஸ்மரிஸம் என்கிறார் எஸ்பிபி. குழிவாரே என்ற குரலில், உலகத்திலிருந்து புதிய உலகிற்குச் செல்வோம். நாயகனின் கேள்விக்கு நாயகி பதில் சொல்லும் பாணியில் எழுதப்பட்ட இந்தப் பாடல் மனதைக் கவர்ந்ததற்கு இன்னொரு காரணம் கவிஞரின் எளிமையான வரிகள்… 1991-ல் வெளியான இந்தப் படத்தின் டைட்டில் கார்டில் நடிகர், நடிகைகளின் பெயர்களுடன், அவர்களுடன் இருக்கும் டெலிபோன் படத்தை முக்கிய கதாபாத்திரத்தில் வைப்பதால், காதலர்களின் விருப்பப் பொருளாக டெலிபோன் மாறியிருந்தது. பரீட்சை முடிவுகளுக்காகக் காத்திருக்கும் மாணவர்களைப் போல, காதலர்கள் தங்கள் காதலன் அல்லது காதலியின் அழைப்பிற்காக தொலைபேசிச் சாவடிகளில் காத்திருப்பார்கள். தூதர் டெலிபோன். ஹோட்டல் நடத்தும் அழகப்பனும் (மம்முட்டி) நடன வகுப்பு நடத்தும் பிரியஞ்சனும் (பானுப்ரியா) காதலிக்கிறார்கள். காதலின் ஒரு அங்கமான உல்லாசத்துக்குப் பிறகு இருவரும் வீட்டில் போனில் பேசத் தொடங்குகிறார்கள். இரவு வந்து சில மணி நேரங்களே ஆகின்றன. நாயகி வீட்டில், நடராஜர் சிலையின் படுக்கையில், மெத்தையில் படுத்தபடி, கால்களால் நடந்து, நாற்காலியில் அமர்ந்து, தலைமுடியை சீவி, வெள்ளைப் பற்களால் சிரித்தபடி, பல படிகள் தாண்டிப் பேசிக் கொண்டிருக்கிறாள். , உரையாடலின் போக்கில், ஜான் டிவைனின் A house of the truth என்ற புத்தகத்தை ஹீரோவுக்குப் படித்து அவள் வெட்கப்படுகிறாள். வெட்கத்தைப் பொருட்படுத்தாமல் வீட்டில் அமர்ந்திருக்கும் வீணா, தென்னந்தோப்பில் தெரியும் நிலவு கூட இனிமையாக அசைகிறது, இரவிலே சத்தம் நிறைந்த சென்னை சாலை மெல்ல மெல்ல மெல்ல மெல்ல மெளனத்தை விழுங்கி, படபடக்கும் இறகுகளை விரட்டியடித்து வெளிர் பச்சை நிற நைட்டியுடன் வெறிச்சோடிய சாலையாக மாறுகிறது. மற்றும் விடியலுடன் பேசுவது.
அதே போல ஹீரோ மெத்தையில் படுத்து, உருண்டு, தரையில் அமர்ந்து, நடப்பது, பேசிக் கொண்டிருப்பது…. சுவரில் தொங்கும் புகைப்படத்தில் மறைந்த மனைவி முகம் சுழிக்கிறாள். சந்தியா ராஜகோபால் வீட்டுத் தொலைக்காட்சியில் தமிழில் செய்திகளைப் படிக்கிறார், கீதாஞ்சலி ஐயர் ஹிந்தியில் வணக்கம் சொல்கிறார், ஒரு பிராந்தியப் படத்தில் சிகரெட் புகைக்கத் தயாராகி வரும் ஒருவர், தூர்தர்ஷன் குறுக்கிடுவதைப் பற்றி அடிக்கடி புலம்புகிறார், ‘ரயில் சினேகம்’ முடிந்து தொடர்கிறது, கடிகாரம் மணி அடிக்கிறது. மனிதன் எதையும் கண்டுகொள்வதாகத் தெரியவில்லை, பேசிக்கொண்டே இருக்கிறான். நேரம் ஓடுகிறது, வீட்டு வேலைக்காரன் தேநீர் கொண்டு வரும்போதுதான் காலை விடிகிறது. இந்தப் பாடலைக் கேட்கும் போதெல்லாம் சிறு நாடகத்தில் நினைவுக்கு வரும் சில வரிகள் காலை, பகல், பகல், மாலை, காலை, விடியல். இந்தப் பாடல் திரை மொழி.
